Gmina Wiązownica
BIP
KONTAKT
wiazownica film zdjecie w sliderze

Nasza Gmina

Odwiedź nas
wiazownica film zdjecie w sliderze

Nasza Gmina

Odwiedź nas
wiazownica film zdjecie w sliderze

Nasza Gmina

Odwiedź nas
wiazownica film zdjecie w sliderze

Nasza Gmina

Odwiedź nas
wiazownica film zdjecie w sliderze

Nasza Gmina

Odwiedź nas
wiazownica film zdjecie w sliderze

Nasza Gmina

Odwiedź nas
wiazownica film zdjecie w sliderze

Nasza Gmina

Odwiedź nas

RADAWA - krótka historia
2009-03-30

 

Radawa to jedna z najpiękniejszych, najbardziej atrakcyjnych, a jednocześnie wciąż jeszcze mało znanych miejscowości turystycznych województwa podkarpackiego.
To kraina pięknych lasów głównie borów świeżych i mieszanych, gdzie króluje sosna, niechętnie ustępując miejsca dębom oraz brzozie, tudzież innym gatunkom. W lasach najczęściej spotkać możemy charakterystyczne ongiś zwierzęta zające, sarny, lisy czy wiewiórki. Ciekawostką jest występowania bobrów, a wątpiących w ten fakt przekonać muszą bezsporne ślady ich bytności. Licznie reprezentowane  są ptaki wróblowate, dzięcioły czy sikory a nie rzadko zaobserwować możemy budzącego podziw majestatycznym lotem jastrzębia.
To wymarzone miejsce dla każdego kto chce uprawiać turystykę aktywną. Latem można zwiedzać okolicę korzystając z oznakowanych szlaków pieszych, konnych i rowerowych. Dla miłośników wody i plaży oferujemy malowniczo położony zalew.  Swoje miejsce odnajdą w Radawie wędkarze, miłośnicy łowiectwa oraz zbieracze runa leśnego.
Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z okresu rzymskiego, o czym świadczy odkryte przez archeologów cmentarzysko całopalne założone w młodszej epoce żelaza (IV w. p. n. e. – II w. n. e.) na terenie starszego cmentarzyska tzw. kultury pomorskiej z wczesnej (IX – IV w. p. n. e.) epoki żelaza. Natomiast pierwszy zapis o Radawie pochodzi z. 1387 r. Jest to dokument wystawiony przez królową Jadwigę, a potwierdzony przez Króla Władysława Jagiełłę w 1393 r. Od tego czasu, aż do roku 1498 Radawa w spokoju rozwija się i pomnaża swoje dobra. W 1498 r. najazd wojsk Stefana Wołoskiego bardzo zniszczył wieś. Mieszkańcy nie zdążyli jeszcze odbudować domostw, gdy w 1508 r. Tatarzy prawie zrównali z ziemią miejscowość. Radawa jednak powoli się odbudowuje i rozwija. W latach 1536-78 jest mocną ekonomicznie miejscowością przemysłowo - rolniczą. Posiada 2 młyny, 4 kuźnice poruszane kołami wodnymi na Radawce i Lubaczówce. W 1573 r. powstaje okazały kościół p.w. Św. Anny. W 1653 r. Anna Alojzy Chodkiewiczowa zapisuje Radawę Jezuitom. W tym czasie wieś przeżywa dalszy rozkwit i mimo zaprzestania produkcji hutniczej jest ekonomicznie stabilna. W latach 1710 – 1712 zostaje zniszczona przez najazdy wojsk szwedzkich, litewskich, rosyjskich i polskich. Po kasacji zakonu Jezuitów w roku 1773, cały majątek Radawy przeszedł na własność rządu austriackiego. W 1777 r. na drodze licytacji miejscowość nabył hr. Witold Siemieński a w 1914 r. Radawę od Siemieńskich kupił Witold Czartoryski z Pełkiń, właściciel sąsiadujących z wioską lasów.
W latach siedemdziesiątych wybudowano zaporę na Lubaczówce i kąpielisko oraz urządzono ośrodek wypoczynku świątecznego. W niedługim czasie powstało w okolicy kilka ośrodków wypoczynkowych i liczne domy letniskowe. Radawa obecnie posiada bazę turystyczna, gdzie można skorzystać ze stołówki, miejsc noclegowych,  pola namiotowego oraz wypożyczalni sprzętu wodnego.
W Radawie do rzeki Lubaczówki wpada płynąca od północy rzeka Rudawka. Spiętrzone żelbetowym jazem wody utworzyły pośrodku wsi nieduży, ale urokliwy zalew. Latem zapełniają one także położone nieopodal kąpielisko sztucznie ukształtowane w formie wielkiej niecki. W sezonie do Radawy przyjeżdżają tysiące turystów.
Korzystając z tych walorów funkcjonuje tutaj ośrodek wczasowo-rehabilitacyjny należący do Stowarzyszenia im. Ojca Pio w Jarosławiu gdzie medycyna naturalna zmaga się z chorobami cywilizacyjnymi. Program działalności Stowarzyszenia w Ośrodku Rekreacyjno - Rehabilitacyjnym w Radawie przewiduje organizację cyklu tzw. turnusów zdrowotnych polegających na przywracaniu zdrowia poprzez właściwe żywienie. W szczególności polega to na stosowaniu diet niskokalorycznych i warzywno-owocowych, opracowanych w oparciu o światowe osiągnięcia w tym zakresie. Uczestnikom zapewniona jest opieka lekarska nadzorująca proces leczenia. Jednocześnie prowadzone są wykłady oraz pokazy prezentujące zasady zdrowego żywienia Ośrodek dysponuje nowoczesnym budynkiem rekreacyjno - rehabilitacyjnym, a w nim: 26 pokoi dwu i trzyosobowych z natryskami, stołówka na 120 miejsc, salki klubowe, kawiarenka, biblioteka, czytelnia, mała apteka oraz kaplica.
Ośrodek może być wykorzystywany jako miejsce rekolekcji otwartych bądź zamkniętych. Może służyć także do organizowania zjazdów, spotkań jubi­leuszowych, konferencji oraz sympozjów. W okresie wakacyjnym jest znakomitym miejscem dla kolonii i półkolonii dla dzieci
Nadleśnictwa w Sieniawie i Radymnie bardzo starannie przygotowały las do zwiedzania. W 1999 r. utworzona została ścieżka przyrodniczo dydaktyczna „Łapajówka Radawa” dla turystyki pieszej i rowerowej. Trasa ścieżki prowadzi w większości nasypem dawnej kolejki wąskotorowej, wybudowanej w 1914 r. przez rodzinę Czartoryskich rezydującej w Sieniawie od drugiej połowy XVIII wieku do roku 1939. Kolejką tą wywożono drewno dłużycowe z Lasów Sieniawskich. Biegła ona początkowo w postaci trzech odgałęzień -jedno prowadziło w rejonie tartaku w Czercach, gdzie drewno było przecierane i wywożone dalej; następne prowadziło do leśnictwa Witoldówka, rozgałęziając się na dwie nitki prowadzące do Przyjemka i Chrap. Po połączeniu się odnóg kolejka przechodziła przez most na Lubaczówce w rejonie Radawy, dalej przez Piwodę, Koniaczów do tartaku w Surochowie i zakładów ceramicznych w Szówsku.
 W skład kolejki wchodziła lokomotywa opalana drewnem i 3-4 wagony. Niekiedy wyposażona była również w salonkę - wagon osobowy, który przypinano do składu, gdy właściciele lasów i goście udawali się na polowanie lub w celach turystycznych (o. Albin Sroka, Jarosław 1987, Biblioteka Przemyska). Kolejka kursowała 2 razy dziennie. Według Sroki (1987) kolejka funkcjonowała do czasu, kiedy podczas walk w latach 1944-46 oddziały UPA wysadziły most na Lubaczówce. Urządzenia kolejki zostały w kolejnych latach zdewastowane, a torowisko rozebrane. Według informacji J. Korzystki (mpis) kolejka przetrwała do 1948 r., po czym Minister Leśnictwa wydał polecenie, by kolejkę rozebrać. Ścieżka pozwala na zapoznanie się z interesującymi zbiorowiskami leśnymi Lasów Sieniawskich, funkcjonowaniem lasu jako miejsca bytowania licznych gatunków roślin i zwierząt, jego roli w przyrodzie i podstawowych zasadach zagospodarowania przez leśników oraz niezwykle interesujących procesach biologicznych zachodzących w ekosystemie leśnym. Dodatkowo ścieżka umożliwia zapoznanie się z niektórymi elementami bogatej historii tych terenów.
marzec
2024
PN WT ŚR CZ PT SB ND
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 







 
imprez
kursy do radawy
mapa
sms
sesja gminy
odpady
strategia
KDR
500
ZIP
SIP_2
 
 

[ZAMKNIJ] Nowe zasady dotyczące cookies. W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies.